Του Χρήστου Γκόντια* ● Μαύρη μέρα για πολλούς αγρότες η χθεσινή σε πολλούς κάμπους. Είδαν χαλάζι σε δυσανάλογο μέγεθος να τσακίζει τα πάντα, βιός και περιουσία να χάνονται μέσα σε λίγα λεπτά, είδαν τον καιρό να ξεσπά πάνω σε καλλιέργειες και να τις μεταμορφώνει σε άμορφη μάζα και λάσπη.
Είδαν τον αέρα να παίρνει σκεπές, να τουμπάρει εργαλεία και μαζί μ’ αυτά να τουμπάρει όλη τη χρονιά κάνοντάς την σκόνη, μαζί της παρασέρνει και επόμενες χρονιές ως να καλυφθεί η ζημιά, αν ποτέ καλυφθεί.
Μέσα στα αμάξια, τα τρακτέρ και κάτω από υπόστεγα με σφιγμένα δόντια και γροθιές περίμεναν να περάσει κι αυτό, να μαζέψουν τα κομμάτια τους να κλάψουν ή να γελάσουν από νεύρα και θυμό προς το άγνωστο που τους τυραννάει.
Σπασμένα καράβια έγιναν καρδιές και το μυαλό κουβάρι απ’ τις σκέψεις. Το ξέρω που τους βλέπω, το ‘χουμε περάσει όλοι μας που διαλέξαμε αυτή την δουλειά, αλλά δεν το ‘χουμε ξεπεράσει.
Έλεγα ότι έχει σπάσει η χολή μας πια μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, αλλά μερικές φορές το σώμα πονάει μαζί με το μυαλό μ’ έναν μυστήριο τρόπο που μόνο αυτοί που το ζουν καταλαβαίνουν.
Λες και το χαλάζι χτυπάει πάνω του κι όχι της γης τα σπαρτά, γίναν ένα οι δυο τους και προχωράνε μαζί. Δύναμη παλικάρια.Αγρότες είμαστε, αντέχουμε…
*Ο Χρήστος Γκόντιας είναι αγρότης από το Φωτολίβος Δράμας και έχει γράψει το βιβλίο «Αγροτικές Ιστορίες»
Το κείμενο προέρχεται από ανάρτησή του στο Facebook στις 25ης Ιουνίου με τίτλο «Αγροτικές ιστορίες νο 476»
