Με το ηµερολόγιο να γράφει προ διµήνου, έτος εκλογών και τα πολιτικά κόµµατα να ακονίζουν ήδη τα… µαχαίρια τους, µε αφορµή και την υπόθεση των υποκλοπών, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι ο τοµέας της αγροτικής παραγωγής δεν έχει να περιµένει και πολλά πράγµατα.
Μάλλον γίνεται καθαρό ότι στην τριετία που πέρασε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κατάφερε να θέσει σε τροχιά κάποιες ουσιαστικές παρεµβάσεις για πραγµατική βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας και ανάπτυξης της γεωργίας στην Ελλάδα. ∆εν αναζητήθηκαν λύσεις για ένα µοντέλο που θα αξιοποιεί τα γεωγραφικά πλεονεκτήµατα της χώρας, θα αναβαθµίζει την αδιαµφισβήτητη τεχνογνωσία των Ελλήνων αγροτών και θα προσδίδει νέα δυναµική σε κρίσιµα αγροτικά προϊόντα.
Κάπως έτσι γίνεται αντιληπτό απ’ όλους τους εµπλεκόµενους στο συγκεκριµένο πεδίο δραστηριότητας ότι η ελληνική γεωργία φυτοζωεί και η ζωή στην ύπαιθρο φθίνει. Παραφράζοντας λιγάκι τον Σλοβάκο διανοούµενο Γιαν Κόλλαρ, οι αγρότες στη χώρα µας «σκέφτονται και αισθάνονται µόνο κατά το ήµισυ». Και η κουλτούρα τους, «είναι συχνά µέτρια και πενιχρή. ∆εν ζει πια, απλώς επιζεί, δεν αναπτύσσεται ούτε ανθίζει, απλώς φυτοζωεί, δεν βοηθάει να φυτρώσουν δέντρα, αλλά µονάχα θάµνοι».
Προφανώς δεν φταίνε µόνο οι αγρότες. Χρόνια τώρα, η κρατικοδίαιτη γεωργία και το πελατειακό κράτος βαδίζουν χέρι – χέρι το δρόµο της παρακµής. Όπως έχει γραφτεί κι άλλες φορές απ’ αυτή τη θέση, το πολιτικό σύστηµα µοιάζει να έχει βολευτεί µε τις «χαµηλές πτήσεις» της ελληνικής γεωργίας και τους αγρότες «ακόλουθους» των βουλευτικών γραφείων.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: https://www.agronews.gr
