Καθώς η ΕΕ μεταρρυθμίζει τη γεωργική της πολιτική και έχει δημοσιεύσει τη στρατηγική «Farm to Fork» για ένα υγιεινό και βιώσιμο σύστημα διατροφής,
δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος να απαιτηθούν πολιτικές για τρόφιμα που είναι κοινωνικά βιώσιμες.
Πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι οι παράγοντες που οδηγούν στην εκμετάλλευση των εργαζομένων στα γεωργικά τρόφιμα είναι πολύπλοκοι και ποικίλλουν μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Η Slow Food International, σε συνεργασία με το Open Society European Policy Institute (OSEPI), το Oxfam Italy, και το Κέντρο Πολιτικής Μετανάστευσης στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο ξεκίνησαν μια συζήτηση σχετικά με τις επιλογές πολιτικής που διαθέτει η ΕΕ για την αντιμετώπιση αυτού του βαθύτερου ζητήματος.
Ένα διαδικτυακό συνέδριο πραγματοποιήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020, του οποίου παρατίθεται μια περίληψη των πιο διορατικών σημείων παρακάτω.
Η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ): τόσο η κινητήρια δύναμη της εκμετάλλευσης της αγροτικής εργασίας όσο και ένα σημαντικό εργαλείο για την εξάλειψή της.
Ο Olivier de Schutter (Ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για την ακραία φτώχεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα) τόνισε ότι υπάρχει μια βαθιά σχέση μεταξύ της κακοποίησης που αντιμετωπίζουν οι εργάτες και του μοντέλου της γεωργικής παραγωγής που ενθαρρύνουμε εδώ και 60 χρόνια.
Ο προϋπολογισμός της ΚΑΠ ύψους 68 δισεκατομμυρίων ευρώ είναι ένα πολύ σημαντικό χρηματικό ποσό, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παροχή επιδοτήσεων σε εργοδότες που κάνουν κατάχρηση των δικαιωμάτων των αγροτών. Και όμως, τα χρήματα πηγαίνουν στις μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις, οι οποίες, εξ ορισμού, πρέπει να προσλαμβάνουν τους πιο εποχιακούς εργαζόμενους, συχνά με πολύ χαμηλό κόστος.
Είναι σαφές για έναν αγρότη ότι η τρέχουσα ΚΑΠ δεν εκτιμά τη γεωργία μικρής κλίμακας, η οποία επικεντρώνεται στη βιοποικιλότητα και είναι εντελώς ανεπαρκής για να την υποστηρίξει. Από την άλλη πλευρά, η μεταρρύθμιση της ΚΑΠ θεωρήθηκε από πολλούς ομιλητές ως πραγματικός μοχλός για αλλαγή. Πράγματι, τα μέτρα «υπό όρους» της ΚΑΠ σημαίνουν ότι διατίθεται ένας συγκεκριμένος προϋπολογισμός όπου οι αγρότες σέβονται τα περιβαλλοντικά πρότυπα. Αυτό το ίδιο σύστημα πρέπει να επεκταθεί και να εξαρτήσει την παραλαβή των χρημάτων της ΚΑΠ από κοινωνικές διασφαλίσεις, μια απαίτηση που υποστηρίζεται έντονα από την βουλευτή S&D Maria Noichl.
Ποιος έχει την ευθύνη;
Το συνέδριο αφορούσε το επαναλαμβανόμενο ερώτημα ποιος φέρει την ευθύνη να ενεργήσει. Η Giorgia Ceccarelli από την Oxfam Italy και συν-ερευνητής της έκθεσης διαπίστωσε ότι, ενώ οι ετικέτες τροφίμων και οι πιστοποιήσεις μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση της ιχνηλασιμότητας των αλυσίδων εφοδιασμού και στην καταπολέμηση των αθέμιτων εμπορικών πρακτικών (UTP), δεν είναι μια ασημένια σφαίρα στην αντιμετώπιση της εκμετάλλευσης. Η ευθύνη της προστασίας των συνθηκών των αγροτών δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά σε καλύτερα ενημερωμένους πολίτες.
Η έρευνα του ΟΣΕΠΙ διαπιστώνει ότι μία από τις βασικές αιτίες της εκμετάλλευσης των αγροτών στην ΕΕ σχετίζεται με τη δυναμική της αλυσίδας εφοδιασμού. Στην ουσία, η πίεση που ασκούν οι βιομηχανίες και οι ομάδες λιανικής στους αγρότες οδηγεί σε μια άδικη κατανομή κέρδους και ισχύος κατά μήκος των αλυσίδων εφοδιασμού, με αποτέλεσμα τη συμπίεση των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Επομένως, αρκετοί οργανισμοί προτείνουν στην ΕΕ να επιβάλει την υποχρεωτική δέουσα επιμέλεια που πρέπει να εκτελούν οι εταιρείες προκειμένου να διασφαλίσουν περιβαλλοντικά και ανθρώπινα δικαιώματα πρότυπα στις αλυσίδες εφοδιασμού.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο https://www.agrocapital.gr/
