Πιο επιτακτική από ποτέ καθίσταται η αποκατάσταση της τάξης στα συνεταιριστικά πράγµατα, µε την επαναφορά της τριτοβάθμιας συνεταιριστικής οργάνωσης που θα είναι σε θέση να συνοµιλήσει µε τις επισήµες αρχές και να εκπροσωπεί τους αγρότες στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και διεθνώς.
Από το φθινόπωρο, όπως όλα δείχνουν, οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές και η Ελλάδα είναι η µόνη χώρα στον πολιτισµένο κόσµο που δεν διαθέτει µια αξιόπιστη κορυφαία οργάνωση εκπροσώπησης των αγροτών.
Χωρίς να γινόµαστε κουραστικοί µε την επανάληψη της ιστορίας, από το καλοκαίρι του 2016 όταν έλαβε χώρα το γνωστό πραξικόπηµα στην ταλαιπωρηµένη και µε πολλά άλλα διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ, η αγροτική «τάξη» στην Ελλάδα έχει µείνει ακέφαλη. Από εκείνη τη στιγµή, επικρατεί µια βαβυλωνία και οι αγρότες της χώρας υποχρεώνονται σε συνεχείς και µεγάλες ήττες.
∆εν χρειάζονται πολλές αποδείξεις για να καταστεί σαφές προς όλους πως έχουν αποδεκατιστεί οι άλλοτε κραταιές Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισµών. Μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι συνεταιριστικές οργανώσεις που κατάφεραν να παραµείνουν στο παιχνίδι και κάποιες εξ αυτών µόνο και µόνο επειδή «προσκύνησαν» το γνωστό σάπιο σύστηµα της συντεχνίας του ΟΣ∆Ε και τον τρόπο µε τον οποίο αυτό λειτουργούσε τα τελευταία χρόνια στη χώρα. Τώρα κι αυτό το ίδιο πνέει τα λοίσθια, µόνο που το µεγάλο κακό έχει γίνει.
Το θέµα είναι τι γίνεται από δω και µπρος.
Ο τελευταίος νόµος 4673/2020, παρά την ατολµία µε την οποία έχει προσεγγίσει τα πράγµατα, αφήνει κάποια περιθώρια για αποκατάσταση της τάξης στην κορυφή της συνεταιριστικής πυραµίδας, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα να προκύψει µια οργάνωση µε ισχυρή, θεσµική τουλάχιστον, βάση που θα εκπροσωπεί τους αγρότες.
Μέχρι στιγµής, πάντως, τη σκυτάλη των συζητήσεων φαίνεται να έχουν παραλάβει και πάλι εκείνοι οι οποίοι έφεραν τα πράγµατα στο τωρινό κατάντηµα. Αντί οι νοµοθετούντες και η διοικητική αρχή να αναλάβουν µια πρωτοβουλία για την επανεκκίνηση της διαδικασίας αποκατάστασης της τάξης στους συνεταιρισµούς, πρόσωπα και υποκατάστατα οργανώσεων, που πλήγωσαν το συνεταιριστικό κίνηµα, συνεχίζουν να διεκδικούν ρόλο στην επόµενη ηµέρα.
Και την ίδια στιγµή, οι αγρότες συνεχώς χάνουν. Όπως έχασαν όλο αυτό το διάστηµα µια σοβαρή διευθέτηση για τις δυσµενείς επιπτώσεις από την πανδηµία, όπως χάθηκε κυριολεκτικά ο λόγος τους στη διαχείριση των κοινοτικών προγραµµάτων για την περίοδο 2014-2020, όπως χάθηκε ολοκληρωτικά η διαπραγµατευτική τους θέση στην αγορά και ειδικά για τα µεγάλα αγροτικά προϊόντα, όπως βαµβάκι, φέτα, ελαιόλαδο, όπως χάνεται καθηµερινά η απαιτούµενη επιρροή και σε άλλα παραγωγικά πεδία (ροδάκινα, ζαχαρότευτλα, καπνός, πατάτα κ.α.).
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο https://www.agronews.gr
