Στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μελισσοκόμοι κάθε καλοκαίρι με τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας στα δάση, αναφέρεται σε συνέντευξή του στον ΑγροΤύπο ο κ. Γιώργος Αθανασιάδης, Βιολογικός Μελισσοκόμος από την Εύβοια και Γραμματέας του Σωματείου Βιολογικών Μελισσοκόμων Ελλάδας.
«Πολλοί μιλάνε για τα καμένα μελίσσια, αλλά κανείς δεν μιλάει για την χαμένη παραγωγή. Έλατος και πεύκο από τα βασικά μέλια της χώρας. Για να παράγει θα πρέπει τα μελίσσια να είναι στα δάση. Είμαστε επαγγελματίες και αν μας απαγορεύουν να κυκλοφορούμε ελεύθερα δεν μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας.
Η πολιτεία έχει κάνει μεγάλο λάθος να αντιμετωπίζει εχθρικά τον κλάδο μας. Ο μελισσοκόμος αντιμετωπίζεται ως παρείσακτος παρίας στα δάση, στους κάμπους, στις λαγκαδιές και σε όλη την ύπαιθρο.
Παράγουμε από το δάσος και σίγουρα δεν θέλουμε να καταστρέψουμε μια περιοχή που μας δίνει εισόδημα. Ο μελισσοκόμος είναι ο Φύλακας του Δάσους. Με τις μέλισσές του διατηρεί και εμπλουτίζει τη βιοποικιλότητα του οικοσυστήματος.
Ο μελισσοκόμος είναι τα μάτια του δάσους και ο μόνιμος θεματοφύλακας της δασοπροστασίας χειμώνα-καλοκαίρι. Είναι αυτός που σβήνει τις πυρκαγιές, αυτός που με το άγρυπνο βλέμμα του ειδοποιεί την πυροσβεστική, αυτός που πάντα φροντίζει και αποψιλώνει τα δασικά οικοσυστήματα, τα οποία και αποτελούν το δεύτερο σπίτι του. Είναι αυτός που ζει και αναπνέει μέσα και από το δάσος, αρμονικά και φυσικά.
Αφήστε το μελισσοκόμο να εργαστεί σιωπηλά και ακούραστα μέσα σε αυτό, χωρίς καν να αποζητά την αναγνώριση του έργου που επιτελεί. Μην του απαγορεύετε να εξασκεί το ύψιστο λειτούργημά του για την προστασία, τη διαφύλαξη και τη διασφάλιση της ίδιας της ζωής του δάσους, των υπόλοιπων έμβιων όντων, της ανθρωπότητας.
Δυστυχώς ζούμε σε καιρούς κατά τους οποίους η Πολιτεία αντί να προτρέπει και να κινητροποιεί τους επιτηδευματίες μελισσοκόμους να επισκέπτονται πιο συχνά τα δάση, ως ενεργοί δασοπροστάτες που φυλούν – περιπολούν για τυχόν εστίες ή και εμπρησμούς, τους απαγορεύει να εισέλθουν και να εργαστούν με τις μέλισσές τους.
Μαζί με εμάς απαγορεύει και σε ερασιτέχνες μελισσοκόμοι, αλλά και σε όλους οι πολίτες που δραστηριοποιούνται στα δασικά οικοσυστήματα (περιπατητές, αθλητές, αισθητικοί επισκέπτες κ.ο.κ.) που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνει πυροπρόληψη. Ένα έρημο δάσος είναι εύκολο να καεί.
Ο μελισσοκόμος, με την απαγόρευση εισόδου στα δάση, χάνει τη δυνατότητα να εξάσκηση το επάγγελμά του, με τα συνεπακόλουθα διαφυγόντα κέρδη. Επίσης, εξίσου σημαντικό, του αφαιρείται το δικαίωμά του να φροντίσει το ζωικό του κεφάλαιο, τα ίδια του τα μελισσοσμήνη.
Διαβάστε την συνέχεια της συνέντευξης στο agrotypos.gr
