Μακροπρόθεσμα, η πίεση που προκαλεί ο διεθνής ανταγωνισμός σε συνδυασμό με τις ανατιμήσεις σε όλες τις βασικές πρώτες ύλες υδατοκαλλιέργειας, συνθέτουν μια δύσκολη εξίσωση για όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου.
Σε 117.000 τόνους ανήλθε το 2020 η παραγωγή τσιπούρας και λαβρακιού το 2020, αξίας 546,2 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας πτώση 3% ως προς τον όγκο αλλά παραμένοντας σταθερή ως προς την αξία πωλήσεων σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά.
Όπως προκύπτει από τα βασικά συμπεράσματα της 7ης ετήσιας έκθεσης υδατοκαλλιέργειας που εκδόθηκε φέτος από την Ελληνική Οργάνωση Παραγωγών Υδατοκαλλιέργειας (ΕΛΟΠΥ), το 2021 δείχνει πως ο κλάδος θα επανέλθει στα προ της πανδημίας επίπεδα και θα κλείσει με αύξηση της παραγωγής περίπου στο 3%.
Όσον αφορά τις εξαγωγές, το 2020, αυξήθηκαν κατά 5,6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος και ανήλθαν σχεδόν σε 92.000 τόνους, αξίας 427 εκατ. ευρώ. Το 79% της παραγωγής εξάχθηκε σε 40 χώρες διεθνώς, ενώ το υπόλοιπο 21% εκτιμάται πως διατέθηκε στην εγχώρια αγορά.
Κυριότερες αγορές για το ελληνικό ψάρι ιχθυοκαλλιέργειας παραμένουν για άλλη μία χρονιά η Ισπανία, η Ιταλία και η Γαλλία, καθώς και οι τρεις μαζί απορρόφησαν το μεγαλύτερο μέρος της Ελληνικής παραγωγής (56% το 2020).
Σύμφωνα με την έκθεση, παρά τις δυσκολίες που προκάλεσε στις μεταφορές το κλείσιμο των συνόρων, το δίκτυο διανομής του κλάδου λειτούργησε αποτελεσματικά προμηθεύοντας σταθερά όλες τις αγορές. Διευκρινίζεται ωστόσο πως η αύξηση των εξαγωγών σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας οικονομικής αδράνειας οφείλεται μεταξύ άλλων και στον διπλασιασμό των εξαγωγών προς την Ισπανία, η οποία έχασε σημαντικό μέρος της εγχώριας παραγωγής της λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων στις αρχές του 2020.
Σε σχέση με τον ανταγωνισμό από τις τρίτες χώρες, η αυξημένη παραγωγή κυρίως από την Τουρκία δημιούργησε πίεση στις τιμές – τάση που παρατηρείται και το 2021. Βραχυπρόθεσμα, ο κλάδος απορρόφησε, εν μέρει, τους κραδασμούς που προκάλεσαν οι επιπτώσεις της πανδημίας και ο ανταγωνισμός, δηλαδή την πτώση των πωλήσεων και την πίεση στις τιμές.
Μακροπρόθεσμα όμως, η πίεση που προκαλεί ο διεθνής ανταγωνισμός σε συνδυασμό με τις ανατιμήσεις σε όλες τις βασικές πρώτες ύλες υδατοκαλλιέργειας, συνθέτουν μια δύσκολη εξίσωση για όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο:https://www.agrocapital.gr
