Τα περισσότερα κοπάδια αιγοπροβάτων στην Ελλάδα ανήκουν στο ημιεντατικό και στο ημιεκτατικό σύστημα εκτροφής. Δηλαδή, οι ανάγκες των ζώων καλύπτονται κυρίως με διατροφή μέσα στον στάβλο και ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο ποσοστό αναγκών. Αντίστοιχα υποστηρίζεται και με τις βοσκές κυρίως της άνοιξης και του φθινοπώρου.
Φυσικά, αυτό που παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο για την εφαρμογή του συγκεκριμένου συστήματος εκτροφής είναι η προσφερόμενη ποσότητα βοσκήσιμης ύλης στις περιοχές γύρω από τον στάβλο. Ορισμένες μονάδες βρίσκονται κοντά σε κοινοτικές εκτάσεις, όπου υπάρχει ελεύθερη φυσική βόσκηση, όμως αυτό έχει το μειονέκτημα ότι η προσφορά εξαρτάται και από το μικροκλίμα της κάθε περιοχής. Δηλαδή τις τοπικές θερμοκρασίες και βροχοπτώσεις, οι οποίες θα καθορίσουν την ποσότητα της προσφερόμενης βοσκής. Αντιθέτως, άλλες μονάδες θα χρειαστεί να δεσμεύσουν κάποιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις, στις οποίες θα σπείρουν χορτοδοτικά φυτά που ενδείκνυνται για βόσκηση. Καθώς έχουν αντοχή στην καταπόνηση από τη βοσκή και το πάτημα των ζώων, αυξάνοντας όμως έτσι το κόστος διατροφής σε σχέση με την προηγούμενη περίπτωση.
Από οικονομικής άποψης έχει αποδειχτεί πως το ημιεντατικό και το ημιεκτατικό σύστημα εκτροφής προσφέρουν μεγαλύτερο κέρδος στον κτηνοτρόφο. Φαίνεται πως είναι τα επικρατέστερα, καθώς είναι τα πιο βιώσιμα συστήματα εκτροφής για τα κοπάδια των αιγοπροβάτων που βρίσκονται στην Ελλάδα, αρκεί βέβαια η εφαρμογή τους να γίνεται σωστά. Πέρα, όμως, από την τεχνοοικονομική ανάλυση, έχει αποδειχτεί πως τα κοπάδια που περνούν ένα μέρος της ημέρας εκτός στάβλου εμφανίζουν καλύτερη υγεία και εφάπτονται καλύτερα στους κανόνες υγιεινής και ευζωίας του ζωικού κεφαλαίου. Για τον λόγο αυτόν, ορισμένες από τις χώρες τις Ε. Ε συνιστούν την υποχρεωτική βόσκηση των ζώων για τουλάχιστον μια ελάχιστη διάρκεια κάθε ημέρα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο ypaithros.gr
