Δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση το μέλλον της ελαιοκομίας να αφεθεί στην τύχη που της προδιαγράφει η εδραίωση της πυκνής και υπέρπυκνης πρακτικής φύτευσης, αφού σε μια τέτοια περίπτωση,

η αυτορρύθμιση των αγορών θα στερούσε από το προϊόν την αίγλη που επί αιώνες προσπαθούν να ντύσουν στα προϊόντα της ελιάς χώρες παραδοσιακοί καλλιεργητές.

Σε άρθρο γνώμης που φιλοξενεί το περιοδικό Ελαίας Καρπός που κυκλοφορεί στα περίπτερα της χώρας, ο Ιταλός αγροτικός σύμβουλος και συγγραφέας Φάουστο Πασκάλ ντι Λένα, υποστηρίζει ότι η ταυτότητα της ελαιοκομίας υπόκειται διάβρωση εξαιτίας της  εδραίωσης τέτοιων πρακτικών, οι οποίες στο μεταξύ διαμορφώνουν μια έμμεση μορφή αθέμιτου ανταγωνισμού που χαλάει την εμπειρία και τα βιοποριστικά μέσα των περισσότερων παραδοσιακών ελαιοκαλλιεργητών ολόκληρης της Ευρώπης.

«Διαβάζοντας πρόσφατα για την απόφαση μεγάλης εταιρείας ελαιολάδου της χώρας μου να μετακομίσει τους ελαιώνες της σε υπέρπυκνες φυτείες, ένιωσα μια κάποια οργή» αναφέρει ο ίδιος. «Ένα πυκνό τεχνητό δάσος από ένα εκατομμύριο ελαιόδεντρα. Χιλιάδες χρόνια ιστορίας που ξεφτίζουν υπό τις προσταγές του «θεού του κέρδους» υποστηρίζει. Μια κληρονομιά βιοποικιλότητας, εκτάσεις στολισμένες από αιωνόβια λιόδεντρα και με το χέρι φυτεμένα αμπέλια, γραφική ομορφιά μοναδική στον κόσμο, που «κακοποιείται» από την εντατική μονοκαλλιέργεια τριών ισπανικών ποικιλιών που δεν αντέχουν πάνω από 40 χρόνια. Δεν μπορεί να είναι αυτό το μέλλον του ιταλικού ελαιολάδου» υποστηρίζει.

Συνεχίζοντας ο Πασκάλ ντι Λένα αναφέρει: «Και το χειρότερο ποιο είναι; Ότι μόλις τα δέντρα αυτά σταματήσουν να είναι παραγωγικά, θα αφήσουν πίσω τους τη γη ρημαγμένη, άγονη -σύμφωνα με τον FAO- με τον υδροφόρο ορίζοντα επιβαρυμένο. Στο μεταξύ η ταυτότητα της ελαιοκομίας θα έχει διαβρωθεί, ενώ μια έμμεση μορφή αθέμιτου ανταγωνισμού θα έχει χαλάσει την εμπειρία και τα βιοποριστικά μέσα των περισσότερων παραδοσιακών ελαιοκαλλιεργητών ολόκληρης της χώρας».

Σε μια προσπάθεια αποδόμησης των επιχειρημάτων υπέρ της υπέρπυκνης φύτευσης, ο Πασκάλ ντι Λένα τοποθετείται ως εξής: «Το επιχείρημα εκείνων που επενδύουν στην υπέρπυκνη φύτευση είναι η οικονομική βιωσιμότητα. Ας αφήσουμε προς το παρόν απ’ έξω το ζήτημα της κλιματικής βιωσιμότητας, το οποίο η παραδοσιακή ελαιοκομία αποδεδειγμένα έχει κατοχυρώσει.

Ακόμα και έτσι λοιπόν, αν μη τι άλλο, η εμπειρία των τελευταίων ετών έχει δείξει ότι η υπέρπυκνη καλλιέργεια στην ελιά είναι κοντόφθαλμη οικονομική επιλογή. Στην Ισπανία, τη γενέτειρα της πρακτικής αυτής, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο έχει φτάσει να πωλείται σε τιμή κάτω των δύο ευρώ το κιλό. Το περασμένο φθινόπωρο οι Ισπανοί παραγωγοί κατέβηκαν στους δρόμους για να ξεκαθαρίσουν διαμαρτυρόμενοι πως θα σταματήσουν να καλλιεργούν με τέτοιες τιμές.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο https://www.agronews.gr

Recommended Posts