Μπορεί φέτος να είναι η χρονιά του βαμβακιού, από πλευράς τιμών, αλλά κανείς δεν εγγυάται στους παραγωγούς ότι θα συμβεί το ίδιο και του χρόνου.
Γι’ αυτό και όλοι αναζητούν εναλλακτική πρόταση καλλιέργειας, ειδικά στον θεσσαλικό κάμπο, με μικρότερες απαιτήσεις σε νερό. Ίσως η πιο ιδανική από τις εναλλακτικές αναδεικνύεται – μετά από δύο χρόνια δοκιμών – η καλλιέργεια σουσαμιού. Πρωτοπόροι σε αυτή την προσπάθεια είναι τα αδέλφια Παυλίδη από τον Αλμυρό Μαγνησίας και η εταιρεία Ελληνικά Βιοκαύσιμα Α.Ε., που δραστηριοποιούνται κατά βάση στην καλλιέργεια και εμπορία δημητριακών, με συμβολαιακή σχέση με τους παραγωγούς-συνεργάτες τους. Το ίδιο επιτυχημένο μοντέλο συμβολαιακής καλλιέργειας που έχουν από το 2001 στο σκληρό σιτάρι, θέλουν να ακολουθήσουν και στο σουσάμι.
Για την καλλιέργεια μίλησε στο Agro24 o Σάββας Παυλίδης:
Το σουσάμι είναι μια καλλιέργεια που προϋπήρχε στην Ελλάδα, δεκαετίες πριν.
Με την πάροδο των ετών αλλάξαν οι οικονομικές ανάγκες, μπήκαν οι επιδοτήσεις και αυτές οι καλλιέργειες εξαφανίστηκαν.
Πέτρος Αλεξανδρής: Δεν ήταν ανταγωνιστικό το ελληνικό σε σχέση με το εισαγόμενο.
Σάββας Παυλίδης: Όλα έπαιξαν ρόλο, αλλά πιο πολύ έφταιξε ότι άλλαξε ο τρόπος που προσέγγιζε η Ελλάδα τις καλλιέργειες. Έγινε ασύμφορη η καλλιέργεια σουσαμιού. Το εγκατέλειψαν και μπήκαν στο σιτάρι, το βαμβάκι, την ντομάτα.
Περνώντας τα χρόνια, οι ανάγκες στην Ελλάδα για κατανάλωση σουσαμιού δεν σταμάτησαν, καθώς χρησιμοποιείται στο ψωμί, ως πρώτη ύλη για το ταχίνι, τον χαλβά και το παστέλι. Το σουσάμι είναι παντού. Παρ’ όλ’ αυτά, οι περίπου 35.000-40.000 τόνοι, που έχουμε ανάγκη στην Ελλάδα, καλύπτονται μόνο από εισαγωγές.
Η εθνική μας παραγωγή είναι μηδαμινή, υπάρχουν κάποια λίγα στρέμματα στη Θράκη, τα οποία είναι τόσο λίγα που εξυπηρετούν μόνο μια τοπική οικοτεχνία. Και η καλλιέργεια- συγκομιδή γίνεται με το χέρι, παραδοσιακά.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου : https://www.agro24.gr
