Οι επιδοτήσεις από «υποστηρικτικές» της αγροτικής δραστηριότητας έχουν γίνει η αιτία σε πολλές περιπτώσεις να οδηγούν σε ένα είδος «ελλείµµατος επιχειρηµατικότητας» στο χώρο. Άλλωστε εφόσον αυτές σε ορισµένες περιπτώσεις εξασφαλίζουν το εισόδηµα για ποιο λόγο να παλέψει κάποιος για το κάτι παραπάνω.
Λέγεται πως εκείνος που θα επιλέξει το χωράφι σαν τόπο ενασχόλησης από ανάγκη, είναι σχεδόν καταδικασµένος σε «χαµηλές πτήσεις».
Τα παραπάνω είναι κάποια από τα συµπεράσµατα µελέτης σε 400 περιπτώσεις Ελλήνων αγροτών στo πλαίσιo έρευνας µε τίτλο «Η αντίληψη των αγροτών για την επιχειρηµατική επιτυχία: αποδείξεις από την ελληνική πραγµατικότητα». Σε αυτή τη µελέτη, µελετήθηκαν τα προσωπικά χαρακτηριστικά των αγροτών, κοινωνικοδηµογραφικά χαρακτηριστικά (π.χ. φύλο, µορφωτικό υπόβαθρο, αρχικό οικονοµικό κεφάλαιο) και εξωτερικοί µη οργανωτικοί παράγοντες πρόβλεψης (π.χ. οικονοµική κρίση, ανταγωνισµός, φόροι , εργασιακά προβλήµατα, κ.λπ.) εξετάζοντας πώς αυτοί οι άνθρωποι αντιλαµβάνονται την επιχειρηµατική επιτυχία.
Τι απαιτείται για να νιώσει κάποιος αγρότης «επιτυχηµένος επιχειρηµατίας»;
Σύµφωνα µε τη µελέτη, προκύπτουν τρία συµπεράσµατα:
Πρώτον, η σχέση µεταξύ της εκπαίδευσης και της προσωπικής επιτυχίας των αγροτών είναι αρνητική, πράγµα που σηµαίνει ότι όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο εκπαίδευσης, τόσο λιγότερο αντιλαµβάνεται τη δική του επιτυχία ο αγρότης. Παρόλο που παράγοντες όπως το εκπαιδευτικό υπόβαθρο και η εκπαίδευση στην επιχειρηµατικότητα είναι θεµελιώδη ατοµικά χαρακτηριστικά που συµβάλλουν στην επίτευξη επιχειρηµατικής επιτυχίας, η τριτοβάθµια εκπαίδευση έχει σηµαντική αρνητική επίδραση στην αντίληψή της.Μάλιστα, έρευνες έχουν δείξει ότι οι επιχειρηµατίες µε τριτοβάθµια εκπαίδευση είναι πιο πιθανό να διαλύσουν τις εταιρείες τους ή να βρουν άλλες υψηλότερες θέσεις εργασίας.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: https://www.agronews.gr
