Στην Κρήτη αναπτύχθηκαν οι περισσότερες φυτείες, όμως ελάχιστοι καλλιεργητές συνεχίζουν.
Ένα προϊόν, που κατά τα άλλα θα μπορούσε να αποφέρει ικανοποιητικό εισόδημα στους παραγωγούς του, φαίνεται πως βαίνει για ολική εγκατάλειψη στην Ελλάδα και ειδικότερα στην Κρήτη, παρά τις προσπάθειες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, για την ανάπτυξη της καλλιέργειάς του.
Όπως τονίζει μιλώντας στον ΑγροΤύπο ο κ. Μανόλης Ζουμπουλάκης, εκ των πρώτων παραγωγών αλόης, με έδρα στην επαρχία Σητείας στην Κρήτη: «το προϊόν ως... προϊόν έχει αποδεδειγμένα ευεργετικές επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό, όμως στην περιοχή μας και γενικότερα στην Κρήτη, η καλλιέργεια δεν πήγε καλά και υπήρξαν προβλήματα διάθεσης του προϊόντος, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι αγρότες να την ξεπατώνουν. Συνολικά στην δική μας επαρχία είχαν φυτευτεί περί τα 60 στρέμματα, εκ των οποίων, ζήτημα είναι αν σήμερα έχουν μείνει 7-8. Αλόη έβαλε ο κόσμος και σε άλλες περιοχές του νησιού, όπως στις Γούβες, στο Ηράκλειο. Μάλιστα τα φυτά που είχαμε βάλει κόστιζαν ως και 5 ευρώ το ένα, με το στρέμμα να παίρνει και 1.700 κιλά. Ως καλλιέργεια, ακόμα και αν δεν κάνεις τις καθιερωμένες κοπές φύλλων, που είναι τέσσερις το χρόνο και γίνονται με το χέρι, έχει ένα κόστος καλλιέργειας περί τα 1.000 ευρώ το στρέμμα. Με το κόψιμο των φύλλων πάει πολύ παραπάνω, όπως αντιλαμβάνεστε. Κανονικά, συγκομιδή μπορεί να γίνει και τέσσερις φορές το χρόνο, ενώ σε μια καλή χρονιά ένα φυτό έβγαζε κάθε φορά, 2-2,5 κιλά σε φύλλο (400 γραμμάτια το ένα), από το οποίο μετά παράγεται το γνωστό σε όλους τζελ. Παλιότερα στην Κρήτη δραστηριοποιούνταν τέσσερις παίχτες, ενώ σήμερα έχει μείνει μια μόνο εταιρεία».
Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχουν και κάποιοι, ελάχιστοι είναι η αλήθεια, παραγωγοί που βγάζουν οι ίδιοι το τζελ και το διαθέτουν στην αγορά, συνεχίζοντας να ασχολούνται με το προϊόν αυτό. Όπως μας είπε ο κ. Ζουμπουλάκης, αν υπήρχε ένα σχέδιο ανάπτυξης της καλλιέργειας και δεν γίνονταν (όπως φημολογείται) αθρόες εισαγωγές αλόης από το εξωτερικό, τότε θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική.
Η κα Κατερίνα Φάμπα καλλιεργεί αλόη στην περιοχή της Μαραθόπολης, στη Μεσσηνία. Όπως δήλωσε στον ΑγροΤύπο «ήμασταν από τους πρώτους παραγωγούς που ασχοληθήκαμε με το συγκεκριμένο είδος. Το 2014 βάλαμε τα πρώτα 200 φυτά και σήμερα έχουμε 5.000 φυτά. Ενώ στην αρχή φαίνονταν απλή η καλλιέργεια, στην πορεία φάνηκε πως δεν είναι, γιατί πρώτον δεν υπάρχει κανάλι διανομής και διάθεσης και δεύτερον απαιτεί καθημερινή παρουσία στο κτήμα για ξεχορτάριασμα, αφού αν δεν υπάρχει καθαριότητα, δεν μεγαλώνει η αλόη όπως πρέπει. Επίσης, πρόβλημα αποτελούν και τα σαλιγκάρια, τα οποία τα αφαιρούμε με τα χέρια, ελλείψει περίφραξης.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο:https://www.agrotypos.gr
