Μεγάλο το πρόβλημα, στους Δήμους με αγροτικές περιοχές,αφορμή η έρευνα και η αξιοποίηση των στοιχείων σχετικά με τις πλαστικές συσκευασίες φυτοφαρμάκων.
Η ανεξέλεγκτη διάθεση αποβλήτων αφορά και ογκώδη, μπάζα, συσκευασίες, λάστιχα κ.α. Τα ογκώδη και τα μπάζα παραμένουν στην επιφάνεια του εδάφους για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά την απόρριψη, γιατί είναι δύσκολη η ταφή τους (πολλοί Δήμοι προτιμούν την ταφή από την συλλογή, για οικονομικούς λόγους). Ενώ οι συσκευασίες και τα λάστιχα, καίγονται.
Στα απορρίμματα συμπεριλαμβάνονται και τα γεωργοκτηνοτροφικά απόβλητα τα οποία αποτελούν το 31% (στοιχεία ΥΠΕΚΑ 2015) της συνολικής παραγωγής αποβλήτων. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται τα απόβλητα κτηνοτροφίας, τα υπολείμματα καλλιεργειών, πλαστικά δοχεία φυτοφαρμάκων – λιπασμάτων, τα πλαστικά εξαρτήματα θερμοκηπίων κ.α.
Οι πλαστικές συσκευασίες φυτοφαρμάκων είναι ένα μεγάλο, χρόνιο πρόβλημα το οποίο δεν είναι γνωστό γιατί δεν «πουλάει» και δεν τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας.
Γεγονός είναι ότι, η οικονομία εξαρτάται από τον πρωτογενή (παραγωγή), δευτερογενή (μεταποίηση) και τριτογενή (τουρισμό) τομέα. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως, για να συνυπάρχουν και να συνδέονται οι τρεις τομείς, αποτελεί η προστασία του περιβάλλοντος με έμφαση στην προστασία των φυσικών πόρων, η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς κλπ.
Ποιο είναι όμως το πρόβλημα;
Στην Ελλάδα, το 30% των αστικών απορριμμάτων είναι τα υλικά συσκευασίας ενώ το 13% αυτών των υλικών αποτελούν οι πλαστικές συσκευασίες.
Οι συσκευασίες φυτοπροστατευτικών προϊόντων (Σ.Φ.Π.) απορρίπτονται συνήθως, μετά το άδειασμά τους, στα σημεία υδροληψίας όπου χρησιμοποιήθηκαν. Όταν μαζευτούνε πολλά και “ενοχλούν οπτικά”, αν δεν τα θάψουν, τα καίνε. Η καύση κενών συσκευασιών (έκλυση επικίνδυνων ουσιών) και τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων (μόλυνση υδάτων) αποτελούν κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον. Η καύση απελευθερώνει τοξικές ουσίες όπως, φουράνια, αρωματικοί υδρογονάνθρακες (από τα υπολείμματα φαρμάκων) και διοξίνες, φουράνια, αρωματικοί υδρογονάνθρακες, αιωρούμενα σωματίδια (από τα υλικά συσκευασίας).
Οι άμεσοι παράγοντες που επηρεάζουν το πρόβλημα είναι η επικινδυνότητα των αποβλήτων και τα υλικά συσκευασίας. Οι κενές συσκευασίες που περιείχαν τις δραστικές ουσίες (γεωργικά φάρμακα) θεωρούνταιεπικίνδυνα απόβλητα. Άμα απαλλαγούν από αυτές τις ουσίες σε όρια κάτω των 0,1%, γίνονται μη επικίνδυνα απόβλητα. Όσο παραμένουν επικίνδυνα απόβλητα θα πρέπει να διαχειριστούν ανάλογα δηλαδή, να σταλούν σε ειδικές εγκαταστάσεις (εκτός Ελλάδας).
Η αντιμετώπιση – διαχείριση ως επικίνδυνο απόβλητο, είναι δαπανηρή. Οπότε η βασική διαχείριση πρέπει να γίνει στην πηγή, με τριπλό ξέπλυμα των δοχείων, μετά τη χρήση. Η Κατευθυντήρια Οδηγία του 2012 ενημερώνει τους χρήστες, μέσω της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για την ορθή πρακτική στη διαχείριση των κενών συσκευασιών και των περιεχομένων τους. Τα υλικό συσκευασίας μπορεί να είναι μιας χρήσης ή επαναχρησιμοποιούμενο.
Ποιοτικά, οι πλαστικές Σ.Φ.Π. μπορεί να είναι από υψηλής ποιότητας ή χαμηλής ποιότητας πολυαιθυλένιο (HDPE ή LDPE) ή από PVC. Λόγω της μεγάλης δυνατότητας ανακύκλωσης, η καλύτερη επιλογή είναι η χρήση HDPE. Στο εξωτερικό ως τελικά προϊόντα, μετά την επεξεργασία των Σ.Φ.Π. από HDPE, αναφέρονται οι πλαστικοί σωλήνες αποχέτευσης και άρδευσης, δοχεία, δάπεδα κλπ.
Η διαχείριση Σ.Φ.Π. μπορεί να συμπεριλάβει την μηχανική ανακύκλωση (αποδίδει μόνο για ίδια ποιότητα πλαστικών), τη χημική ανακύκλωση (υψηλό κόστος), την καύση (καταστρέφει όμως την πρώτη ύλη), αποτέφρωση (υψηλό κόστος), επαναχρησιμοποίηση (κίνδυνο ρύπανσης) και την υγειονομική ταφή (επιβαρύνει το περιβάλλον).
Με λίγα λόγια, το πρόβλημα ξεκινάει από τον αγροτικό τομέα και καταλήγει στην ρύπανση περιβάλλοντος και την απειλή της ανθρώπινης υγείας, με αίτια την μη ορθολογική χρήση γεωργικών φαρμάκων, μη προστασία υδατικών πόρων και έλλειψη διαχείρισης κενών συσκευασιών.
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο www.agrocapital.gr
