δάση

Σε νέα φάση περνούν οι τεράστιες αµφισβητήσεις γύρω από τα θέµατα των δασών και κυρίως των χορτολιβαδικών εκτάσεων,

καθώς στα όσα ήταν γνωστά µέχρι σήµερα και αναδείχθηκαν µε ποικιλοτρόπως µε αφορµή τους δασικούς χάρτες, επανέρχονται ακόµα πιο ζωηρά λόγω των µεγάλων επενδύσεων που βρίσκονται σε εξέλιξη και αφορούν έργα Ανανεώσιµων Πηγών Ενέργειας, δηλαδή Αιολικά και Φωτοβολταϊκά πάρκα.

Τα έργα αυτά που ξεφυτρώνουν σαν µανιτάρια σε όλα τα µήκη και πλάτη της χώρας, χωρίς κανέναν επίσηµο σχεδιασµό και χωρίς καµιά προηγούµενη γνώση των τοπικών κοινωνιών, µοιάζουν να είναι αποτέλεσµα µιας «οµερτά» που έχει λειτουργήσει µεθοδικά τον τελευταίο καιρό και «ηλεκτροδοτήθηκε» από την απρόσιτη για τους πολλούς γραφειοκρατία και το αποτέλεσµά της φανερώνεται µέρα µε τη µέρα σε βουνά και πλαγιές.

Χαµένοι απ’ αυτή την υπόθεση βγαίνουν άλλη µια φορά οι Έλληνες αγρότες – κτηνοτρόφοι και οι τοπικές κοινωνίες, που βλέπουν άλλη µια φορά το κράτος να λειτουργεί υπόγεια και κατά παρέκκλιση του νόµου, περιφρονώντας την αγροτική δραστηριότητα και υποτιµώντας την σηµασία που έχει για τους κατοίκους της υπαίθρου η διαφάνεια, ο διάλογος και η ενηµέρωση.

Αυτό είναι που έχει ανάψει φωτιές αυτό τον καιρό από άκρου εις άκρον της Κρήτης, αυτό είναι που ενεργοποιεί την Επιτροπή Αγώνα κατά των ∆ασικών Χαρτών, αυτό είναι που θα αφήσει πληγές στα βουνά και στην κοινωνία, το τίµηµα των οποίων θα κληθούν να πληρώσουν κάποια στιγµή και οι κυβερνώντες.

Για την ένταση που επικρατεί αυτό τον καιρό στην Περιφέρεια και για την δίκαιη αγανάκτηση του αγροτικού κόσµου που διώκεται στην κυριολεξία από τις περιοχές που ιστορικά για αιώνες ασκούσε την παραγωγική του δραστηριότητα δεν φταίνε οι Ανανεώσιµες Πηγές Ενέργειας και η «πράσινη ανάπτυξη». Φταίει η έλλειψη σχεδιασµού, ενός «οδικού χάρτη» ο οποίος θα µπορούσε να στηρίξει αυτού του είδους την ανάπτυξη, χωρίς να αναδίδει αυτή την έντονη δυσοσµία διαπλοκής και αυθαιρεσίας. Άλλωστε, οι τοπικές κοινωνίες, εκτός της επαρκούς και έγκαιρης ενηµέρωσης, δικαιούνται ένα µερίδιο συµµετοχής σ’ αυτή την ανάπτυξη και η ιδέα των ενεργειακών κοινοτήτων που εµπνεύσθηκε τα τελευταία χρόνια ο νοµοθέτης. Θα µπορούσε να είναι κάτι τέτοιο η ελάχιστη αποζηµίωση για την «δίωξη» που υφίσταται αυτό τον καιρό η αγροτική δραστηριότητα και την αλλοίωση που επέρχεται στο φυσικό τοπίο µε το οποίο οι κάτοικοι των αντίστοιχων περιοχών είναι συνδεδεµένοι. Ίσως για κάποιους αυτό να είναι ψιλά γράµµατα. Ωστόσο για τις πολιτισµένες και οργανωµένες κοινωνίες, είναι η βάση πάνω στην οποία µπορεί να στηριχθεί η βιώσιµη ανάπτυξη, είναι το θεµέλιο πάνω στο οποίο µπορεί να βασίζεται η συνοχή της κοινωνίας.

Έλλειψη στοιχείου δικαιοσύνης

∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι η µετάβαση από την εποχή του λιγνίτη στις ανανεώσιµες πηγές ενέργειας δηµιουργεί νέα δεδοµένα και ανοίγει νέα προοπτική γύρω από την προστασία του περιβάλλοντος, ωστόσο, το προϊόν αυτής της νέας οικονοµικής δραστηριότητας, καλό είναι να διαπνέεται από ένα στοιχείο δικαιοσύνης και να µην πριµοδοτεί τους άρπαγες και την εξαγορά συνειδήσεων.

Ξεσηκωµός στην Κρήτη για δασικούς χάρτες

Με τη σταδιακή ενσωµάτωση µεγάλων περιοχών στην Παλαιά Ελλάδα ύστερα από διεθνείς Συµφωνίες και Πρωτόκολλα (Θεσσαλία και Άρτα, Νέες Χώρες, Ιόνια Νησιά και ∆ωδεκάνησα) και την επικύρωσή τους µε Νόµους, δηµιουργήθηκαν διαφορετικά γαιοκτητικά καθεστώτα στα δάση, τις δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις µέσα στην Ελληνική Επικράτεια. Οι µέχρι σήµερα Νοµοθετικές παρεµβάσεις δεν αντιµετώπισαν ουσιαστικά την κατάσταση και για δύο επί πλέον λόγους ήτοι, η υπέρµετρη γραφειοκρατία και οι χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες για την τελική επίλυση των ιδιοκτησιακών αµφισβητήσεων. Τα παραπάνω αναφέρει µεταξύ άλλων ο Ενιαίος Αγροτικός Σύλλογος Ιεράπερτρας, ο οποίος σε συνεργασία µε νοµικούς και µηχανικούς (ΕΣΕΕΜΙ) εξετάζοντας τον αναρτηµένο ∆ασικό Χάρτη κατέληξε στα εξής:

Καταστρατηγείται η έννοια της ιδιοκτησίας στην Κρητική Ύπαιθρο µιας και ο χάρτης «στέκεται» καθαρά στο χαρακτήρα και τη µορφή των εκτάσεων χωρίς να λαµβάνει υπόψιν κανένα ιστορικό ή γαιοκτησιακό καθεστώς. Με τη διαδικασία δε των ενστάσεων και µέσα σε ένα ασφυκτικό χρονοδιάγραµµα 105 ηµερών, ζητάει από τους πολίτες να πληρώσουν για να επιλύσουν ιδιοκτησιακά ζητήµατα που επί αιώνες δεν µπόρεσε καµία κυβέρνηση ή ∆ικαστήριο να επιλύσει.

Ο ∆.Χ χαρακτηρίζεται από προχειρότητα στη σύνταξή του, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την πληθώρα των «πρόδηλων» λαθών.

Διαβάστε τη συνέχει του άρθρου στο https://www.agronews.gr

Recommended Posts